Не шукай маёй долi, сястра,
Мне зямелька радзiмая сьнiцца,
Дзе жадаюць бацькi схаранiцца,
Дзе прылягу пад крыжам i я.
Карты зблыталiсь, войны i жах
Расцяклiся, ня бачна дарогi.
Бацька Нёман магутны i строгi,
Прытулiу маё сэрца пад дах.
Цi малiтвы мае у цiшынi,
Цi бацькоуская сцiплая споведзь,
Цi халодныя воды гамоняць:
Беларускай душы каранi.
Гэта чорны забыты манах,
Пераплыушы бяспамецтва рэку,
Вазвяртая любоу чалавеку,
Прыпынiушы у нас д;ябальскi жах.
Мая зямля
© Copyright: Юлия Митько, 2014
Свидетельство о публикации №114040903501
Свидетельство о публикации №114040903501
Рецензии