Прыгажосць мая дзiвочая,
Як зорка у ночы зiхацiць,
Але надыйдзе час яе
I у вырай шпарка адляцiць.
I замутнеюць мае вочы,
I пасiвеюць валасы як снег,
I не сагнуцца болей рукi,
Не нарвуць у полi каласы.
Не буду кiдацца у скокi,
А лепш на лауку сяду я,
Каб не штурхнулi мяне дзецi,
Бо зыйдзе маладосць мая.
Але i гэта я прыму удзячна,
Не буду маркотiцца i гараваць.
Калi у жыццi былi:любоу,павага,
Чаго дрыжаць i сумаваць?
***
© Copyright: Наталья Юрьевна Кузнецова, 2014
Свидетельство о публикации №114040800488
Свидетельство о публикации №114040800488
Рецензии