Бягу на спатканне!Нясуць мяне ногі.
Хвалююсь ад шчасця,ў дыму галава…
Як жа я доўга шукала сустрэчы,
І вось яна тут –ужо чакае сама!
Садок,як убачыў мяне ў гэтым месцы,
Ажно засмяяўся,як я падыйшла.
"Як жа я доўга ішла,мой садочак,
Хутчэй мне павер-я тут, я жыва!"
Да кожнага дрэўка з пяшчотай бягу,
Кранаю рукамі і глажу па цельцу.
Я гэтак кахаю садочак - люблю!
Заўсёды жыві ты ў раненым сэрцы.
Няма болей шчасця,чым гэта сустрэча,
Тут кожнае дрэўка кахае мяне.
Доўгай была з тым садочкам разлука,
І бачыла часта яго я ва сне!
На спатканне
© Copyright: Людмила Шаблыко, 2014
Свидетельство о публикации №114040605378
Свидетельство о публикации №114040605378
Рецензии