Ликбез назрел... ещё вчера
Калі пачую я цябе
З трыбуны той высокай,
Што абвяшчае шчасьце мне,
Назаўтра,.. на нядзелі,..
Праз гады?
На жаль, не сёння...
Маўчыць... знямоглая,
Забілася ад сораму
І крыўды дзесь...
У пасёлках, весях,
Гарадах вялікіх
І не вельмі...
Дзе-нідзе...
Я ведаю прычыну цвёрда
Такого заняпаду родненькай
Маёй-
Хлусню нясьці,
Лягчэй на рускай мове...
Такая звычка ў крыві...
Ўжо амаль стагоддзе...
Злачынны танны папулізм
Ў банды ў кошце...
Задаў бы хто пытанне
Звыш...
Ўрад, калі ўжо мову родную
Ты вывучыш?
Свидетельство о публикации №114032707234