Яшчэ раз аб каханьн
Такая бывае нястача
Як роспач глытаеш набгом,
Душа ці сьмяецца, ці плача,
Каханьню папаўшы ў палон.
Душа ўзьлятае і падае,
І скрыдлы губляе свае!
Заўсёды ёй быць мураванаю
У гэтай нязломнай сьцяне.
Душа мая слаба і квола,
І поўсьці на ёй няма,
Ёй скрыпачкі граюць наўкола,
А каханьне? Каханьне - зьмяя!
-20.04.14.
Свидетельство о публикации №114032501613
Михаил Кортелёв 04.04.2014 15:59 Заявить о нарушении
Але ж, дажывём да панядзелка. Дай толькі, Бог, здароў'е. Разбяромся - хвост адрубім, а галаву аставім - хай жыве покі, зьмяюка.
Наконт "і" - гэта сэрвер не распазнае яе ў беларускім абліччы. Я тут ні пры чым.
Михаил Кортелёв 04.04.2014 17:06 Заявить о нарушении
Вершы 04.04.2014 17:55 Заявить о нарушении
Михаил Кортелёв 04.04.2014 19:04 Заявить о нарушении