Воля, воля, дзе твой погляд,
пад якім лягчэй стрываць?
Мой ты розум, як зняволіў,
дык сумую толькі я.
Можа сум тваё дзіцятка,
мой ты розум,
можа дзед?
Можа жоначка, ці бацька?
Ці пляменнікі твае?
Ад чаго мне сумна, розум?
Я без волі не магу!
Бо дачка яна, і болей, -
лялькай я у ёй жыву.
Дзесьці там, у іншым свеце,
дзе яна сапраўдна ёсць,
я ў кутку ляжу са смеццем.
Надакучыў ёй я.
Вось.
Жаночы пачатак
© Copyright: Владимир Кабердин, 2014
Свидетельство о публикации №114032304240
Свидетельство о публикации №114032304240
Рецензии
Як там настрой?
Хопiць можа сумаваць ужо?
Цi трэба?
Ольга Маро 10.06.2015 08:02 • Заявить о нарушении
Хопiць можа сумаваць ужо?
Цi трэба?
Ольга Маро 10.06.2015 08:02 • Заявить о нарушении
Харошыя вапросы.)
Каб я ведаў што трэба і чаго хопіць.
Рэдкі выпадак. Не надта часу і на размову зараз.
Владимир Кабердин 10.06.2015 08:25 Заявить о нарушении
Каб я ведаў што трэба і чаго хопіць.
Рэдкі выпадак. Не надта часу і на размову зараз.
Владимир Кабердин 10.06.2015 08:25 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.
