Апяклася зіма на вуголлі калін.
Раскідала па снезе, бы пацеркі, гронкі.
Прыляцелі і селі ля іх снягіры
І крывавяць зімы надыходзячай крокі.
Серабрыцца ў паветры зімовы паркаль.
Вышывае на вокнах узоры мароз.
Я сягоння калінавы позірк спаткаў,
Ды не змог перайначыць скрываўлены лёс.
1988 г.
Лёс калiны
© Copyright: Валерий Познякевич, 2014
Свидетельство о публикации №114032107248
Свидетельство о публикации №114032107248
Рецензии