Вы мяне затрымайце ў палоне сваім
Залацістыя, ланьскія хвалі!
Ручнікамі надзей, вербалозам тугі
Вы скарылі мяне, апанталі.
Тут палесскi настрой. Шлях памкненняў маiх -
Каранi некранутай прыроды…
А яшчэ – тут каханне адно на дваіх
I сутонне маёй свабоды.
Каб мяне зразумець - трэба жыць, марыць тут:
Быць Палессю і бацькам, і сынам.
Карані на аблоках тых мар прарастуць,
Павядуць журавоў вечным клінам.
Я бы сокал, сяджу на абрыве пляча -
Хачу лётаць высока-высока!
Калі волі няма -- стыгнуць слёзы ў вачах,
Нібы мары ля белых аблокаў.
1984
НА ЛАНI
© Copyright: Валерий Познякевич, 2014
Свидетельство о публикации №114031905010
Свидетельство о публикации №114031905010
Рецензии