А я баюся...
Не па сілам,
Не дачакацца, мабыць, мне
Жыццёвай годнасьці
Ў балотным гэтым іле.
Па запаведзям жыць
Даўно недастаткова,
Калі ты сувязямі з
Уладай не падкованы.
І Дудараў К.і. ў чымсьці
Правы-
Няма ў краіне ні правоў
Ні правіл.
І абавязкі, зрэшты,-
Ніякія:
Бо мы якіясь,
Мабыць, не такія...
Нас не кранае
Ані якім бокам,
Што ўрад
Абрабаваў
Наскокам
Народ свой,
Што сэрца болем
Поўніцца
Краіна,
Што плачуць
Ноччу Валя, Галя
Ды Паліна,,,
Нас многа- плачучых жанчын,
Нам не хапае тых мужчын,
Абараніць
Гатовых
Волю ,
Дзяцей народжаных
Для шчасьця,
Ды Свабоду.
Зьвяртаюся
Ў каторы раз,
Мо, хопіць
Ужо пустых размоў?
Сустрэцца б нам
У сакавіку...
Хаця б на Бангалоры ?
2012 год...
© Copyright: Светлая Две Тысячи 10, 2014
Свидетельство о публикации №114031604291
Свидетельство о публикации №114031604291
Рецензии