І, праўда, колькі можна
Трымаць людзей
У месцы тым адхожым,
Якім ўжо стала Беларусь?
Што ўлада, што насельніцта,
Якіх і грамадзянамі цяпер
Не назаву...
Таму байкот усяму,
Што ўлада робіць...
Так будзе ў мяне да той пары,
Пакуль нас Бог , галоўнае,
Абставіны,
На змены не спадобіць!
Так разумею, што мяне ўлада чуе)...
Ні ў дзверы, ні ў акно не б'юцца...
Ў паштовай скрыне для мяне
Няма дагэтуль запрашэння
На выбары марыянетак ўладных...
І гэта слушна! Гэта- праўда!
Я ведаю, што ганарыцца
Мною з неба татка...
Я не жадаю.., спадарства,
Авечкай быць паганага іх статка!
Рубінаў, ну а ты,
На памяць вершы вывучай мае...:)))
Як я заўважыла, ні годнасьці,
Ні таленту табе,
Галоўнае, сумлення не ...стае! sw.sw
У нас тоже... не выборы
© Copyright: Светлая Две Тысячи 10, 2014
Свидетельство о публикации №114031603238
Свидетельство о публикации №114031603238
Рецензии