Стралою маланкі працятае дрэва Сусвету.
Агністыя пальцы сціскаюць паранены ствол.
Паганскі кароль у парыве шалёнага ветру
Прарочым агнём карануе Радзіму, планету, –
Дае ёй магчымасць спасцігнуць сваё хараство.
Агонь – гэта смерць. Але ж і агонь – нараджэнне.
Дваістасць агню зразумела далёка не ўсім.
Агонь – гэта словаў і думак зямных абуджэнне,
Агонь пацвярджэнне прыродай закладзеных сіл.
Не бойся агню! Агонь - прарадзіма планеты.
Агонь загартоўвае нашай адвагі мячы.
Я вершы палю, бо агонь нараджае паэтаў,
Каб сілай стагоддзяў душэўныя раны лячыць.
Паганскi кароль
© Copyright: Валерий Познякевич, 2014
Свидетельство о публикации №114031305007
Свидетельство о публикации №114031305007
Рецензии