Гора плача, гора скача,
Гора песенкі пяе.
Адвярнулася ўдача, -
Я дарма гукаў яе.
Пасівелі ў горы скроні -
Іней лёг на валасы…
Ах, як цяжка жыць без волі,
Без надзеі і вясны.
Гора нішчыць, гора тлуміць,
Гора б'е па галаве.
Гора лёсам нашым руліць, -
Паслізнуўся – гора мне!
На маю бяду-няўдачу
Паламалася нага.
Новы год з нябёсаў плача.
Плачу й я – цяпер ільга.
Я набраўся ў гора ведаў.
Боль адчуў чужы і свой.
Калі гора крочыць следам,
Сып, браток, пад ногі соль.
Гора горкне, гора мокне,
Гора горкаю бяжыць.
Я стаю над тым пагоркам,
Бо хачу без гора жыць.
ГОРА
© Copyright: Валерий Познякевич, 2014
Свидетельство о публикации №114031304994
Свидетельство о публикации №114031304994
Рецензии