Вясна... вясна...
Табою зноў жыццё багата.
Прыход твой у радасці чакаем,
Цябе навек мы ўсе кахаем!
А лес стаіць бы ў задуменні-
Прайшла зіма ў адно імгненне!
Глядзіць на гэта ён дзівосна,
А зранку грэе ўжо сонца!
Тут елкі з хвоямі шапочуць,
Бярозкі белыя - гамоняць.
І толькі дуб стаіць у маркоце,
Прачынацца ён не хоча.
Вясна, вясна ты маладая!
Бурліць вада ў прыгожым маі.
Крынічкі сцежкамі бы ўюцца,
І людзі к сонейку імкнуцца.
Свидетельство о публикации №114031009253