Дачакаюсь і збягу.
***
Уцяку пад лета
ад людскога гаму...
Ёсць у лесе возерка,
ў нізіне...
Гэта – мой куточак,
лепшы самы,
у абраме еляў,
як люстэрка сіняе...
У пачатку чэрвеня
я збягу ў зацішша...
Птушкі там – спяваюць,
не гамоняць...
Там – люстэрка-возера,
і ў ім сонца блішча,
а ў пакойнай глыбі –
усе смуткі тонуць...
У гушчары леса
сябра стары – Лешы...
Будзе сон мой
ноччу вартаваць...
Гэты мой Куточак,
самы ў Сьвеце лепшы –
я не дам нікому
адабраць...
*+*
10 сакавіка 2014 г.
**(уцяку – убегу; куточак – уголок; лепшы – лучший; люстэрка – зеркало;
пачатак – начало; чэрвень – июнь; птушкі – птицы; спяваюць – поют;
ў зацішша – в затишье; блішча – блестит; глыбь – глубина; смуткі – печали-горести;
сябра – друг; вартаваць - охранять; ў Сьвеце – в Мире).
Дождусь и сбегу
© Copyright: Олег Буйницкий, 2014
Свидетельство о публикации №114031011884
Свидетельство о публикации №114031011884
Рецензии