Я выдумал тебя...

Я выдумаў цябе…

Я выдумаў цябе, ці ёсць
Ты сапраўды на гэтым свеце,
Як ёсць адчай, як ёсць мілосць,
Як ёсць спякота ў кожным леце.

Калі не выдумаў, тады
Чаму цябе няма са мною
Ля абначэлай чарады,
Пад аблачынай праліўною?

Ля абначэлай чарады
Маіх гадоў, што засталіся
Шукаць забытыя сляды
На доле і ў нябеснай высі.

Пад аблачынай праліўной
Маёй гаркоты і маркоты,
Па той адной, па той адной,
Якую ведаеш даўно ты.

Табой назвалася яна —
Чыя мана, чыя віна...

(Рыгор Барадулiн)



Я выдумал тебя…

Я выдумал или приснилось,
Что существуешь ты на свете,
Как есть отчаянье, как милость,
Как есть жара в пришедшем лете.

Если не выдумал, скажи:
Ну почему ты не со мною
И почему опять в дожди
Один под тучей проливною?

Сквозь эти вечные дожди
Годов, что горечью нависли,
Ищу забытые следы
На суше и в небесной выси.

Под этой тучей проливной
Моих страданий и печалей.
Под ней одной, под ней одной
Что небеса нам указали.

Тобою назвалась она –
Чья ложь в том или чья вина…
06.03.14г.