Яшчэ плакаць не звыкліся вочы
І балець не даўмелася сэрца,
Яшчэ дзень пераменіцца тройчы
ў вечным пошуку веры і сэнсу.
Апакаліпсіс… Што ў ім такога?
Хто складаў гэты твор на зямлі?
А я веру, што верш той ад Бога,
Ад душы, што ў яго мы ўзялі.
І таму, не шкадуючы словаў,
З гліны думак я вершы ляплю,
Каб гучала, бы звон, мая мова,
Каб ачысціла вера зямлю.
Аддаю свае думкі прыродзе –
Прарастай маё спелае слова:
У раллі, у вяках, у народзе
Абуджай вольны дух спеўным звонам.
Яшчэ плакаць не звыклiся вочы
© Copyright: Валерий Познякевич, 2014
Свидетельство о публикации №114030604818
Свидетельство о публикации №114030604818
Рецензии