Пакрыўджаны на свет
І на людскую здраду,
Забіты быў паэт
Варожай куляй ззаду.
Зямля яго ўзяла,
А дзень змяніўся ноччу.
Завея замяла
Радок крыві сірочы.
Цень “ворана” пятляў
Паміж крывых завулкаў,
Сціскалася пятля
Скамечанай цыдулкай.
Хацелася крычаць,
Ды боль заплюшчыў вочы.
Прымусіў замаўчаць
Прарочы голас ночы.
1990 г.
1937
© Copyright: Валерий Познякевич, 2014
Свидетельство о публикации №114030510776
Свидетельство о публикации №114030510776
Рецензии
Сколько их, тех, кого забрал этот год...и следующие.
Оксана Нездийминога 05.03.2014 22:33 • Заявить о нарушении
Оксана Нездийминога 05.03.2014 22:33 • Заявить о нарушении