Я долу нізка пакланюся
Дзядам сваім, якіх няма.
І разам з імі памалюся
І вып'ю келіх свой да дна.
Дзяды ідуць!
Святыя. Нашы…
Дзяды ідуць!
Ідуць дзяды.
Ядуць сваю святую кашу
І пазіраюць праз гады.
Дзяды мае,
Зямлі рупліўцы,
Працаўнікі зялёных ніў,
Я чую вас
У кожнай жылцы,
Чакаю вас у новым дні.
Жыццё без вас –
Царква без звонаў.
Заходзьце,
Родныя дзяды!
Хачу пачуць
Ваш мілы гоман,
Хачу прадоўжыць вам гады.
Дзяды iдуць
© Copyright: Валерий Познякевич, 2014
Свидетельство о публикации №114030402641
Свидетельство о публикации №114030402641
Рецензии