На разваленым замчышчы
Парасла крапіва.
Дрэвы ценем акрэслілі
Подых даўніх часоў.
Беспрытульная спадчына…
Не мая ў тым віна.
Моўчкі гушкаюць дрэвы тут
Цішыню галасоў.
Засмучоная сажалка
З серабрыстай вадой
Вокам страчанай вечнасці
Пазірае мне ў твар.
Цягне стоеным вобразам
Чыстых думак далонь,
Запрашае прыветліва
Ў хараство дзіўных мар.
Я схаваюся ў вечнасці
Маладой даўніны,
Дзе сляды чалавечнасці
Без віны і маны.
Наталюся тут думкамі,
Дам душы адпачыць.
Зачарованы гукамі,
Заціхаю, каб жыць.
На разваленым замчышчы
© Copyright: Валерий Познякевич, 2014
Свидетельство о публикации №114030402635
Свидетельство о публикации №114030402635
Рецензии