Адлюстраванне майго твару дрыжыць у вадзе.
Мой голас даносіць да мяне рэха.
Я спяшаюся ісці дадому,
Толькі дарогу перасякае мой цень.
Я сутыкаюся з іншым “Я”,
Што існуе вакол нас,
Дзе кожны спяшаецца паспець
І не спазніцца.
Адным наканавана дайсці да святла.
На другіх кладзецца змрок.
Але ўсяго гэтага
Вельмі бракуе трэцім.
Роздум
© Copyright: Валерий Познякевич, 2014
Свидетельство о публикации №114030402585
Свидетельство о публикации №114030402585
Рецензии