Я буду верыць колькі пажыву
Бо твая вера - для ўзлёту крылы!
Як дрэнна мне заўжды цябе заву
І ты даеш надзею мне і сілы!
Як гэта цяжка верыць аднаму
І ў адзіноце шлах шукаць да мэты,
Тваю заўвагу з радасцю прыму,
Як ты прымаеш вершы і санеты.
І па начах я буду роўна спаці
Ня сніць ні чорта, ні другога звера
Бо зберажэ мой сон бы тая маці
Твая душа і ў маю зорку вера!
Я буду верыць колькi пажыву
© Copyright: Станислав Шастак, 2014
Свидетельство о публикации №114030410707
Свидетельство о публикации №114030410707
Рецензии