Куда нас мчат наши Судьбы...

Куды  імчаць  нас  нашы  Лёсы...
 
Нашы  Лёсы  імчаць  нас,
як  коні.
Безуспынна – у  нейкія  дАлі...
Ці, то – гэта  за  намі  пагоня...
Ці, кагосьці – мы  даганяем…

Лёс  згубіў  мяне,
тут,
выпадкова.
Не  заўважыў,
і  цягнецца  дАлей...
Я, напэўна, падкова...
Каб  знайшлі,
і  “на  шчасце”  паднялі...

Я  ляжу – пасярэдзе  дарогі...
І  ніхто  мяне  не  знаходзіць,
не  падымае...
У  жыцці  так  бывае,
і  з  многімі...
Можа, мода –
“падкова  на  шчасце”, праходзіць…
Можа, справа  ня  ў  модзе…
Можа,
шчасце  нас  проста  мінАе...

Нашы  коні –
губляюць  падковы…
Лёсы  з  марамі –
разыходзяцца…
А  няма  анічога  тут  новага !
Ўсё – прадвечна, пад  Сонцам…...
*+*
28 лютага 2014 г.

**( імчаць – несут,мчат; безуспынна – безостановочно; згубіў – потерял;
выпадкова – случайно;  не  заўважыў – не обратил внимания; у  нейкія – в какие-то; мары - мечты.
Лёс(муж.р. в бел.яз.) – Судьба(жен.р.в рус.яз.);  згубіў – потерял;  напэўна – наверное).


Рецензии