ГЭТА МЫ
Адыходзяць людзі спакваля,
Сірацее матухна прырода,
Вар’яцее боская зямля.
Гэта Мы адрынулі планету.
Гэта нам не дадзена спазнаць
Тыя веды, што растуць праз нетры,
Дзе канца і краю не відаць.
Хто Мы ёсць,
Адкуль прыйшлі Мы з вамі?
Дзе пачатак наш і дзе канец?
Гэта Мы Хрыста раскрыжавалі,
Гэта Мы сплялі яму вянец.
Цені церняў на сябе надзелі.
У манкруцтве славілі жыццё.
Гэта Мы ў спаборніцтвах пацелі,
Святароў садзілі на асцё.
Разлучылі нас мерадыяны
На адной зямлi, мацярыку.
Мы жывём у здрадзе і падмане -
Брату брат не падае руку.
Мову маці знішчылі, стапталі,
Бы манкурты, свой забылі род…
Медалі насілі: Ленін, Сталін,
Камунізмам нішчылі народ.
Гэта Мы бамбілі Хірасіму
Праз сляпую памяць Курапат.
Узбраенняў Мы расцілі сілу,
Каб вайне чыноў паставіць мат.
Ах, наколькі мы сляпыя з вамі:
Містэры, спадарыні, сябры…
Мех грахоў на плечы сябра ўзвалім –
Ён стрывае ўсё. Сябрук, - бяры!
Прадаём Айчыну за капейку.
Аддаём сумленне за рубель.
І дзядоў старую камізэльку
Нюхаем, каб не кранаў нас хмель.
Знішчылі спадарскія падворкі
І з князёў зрабілі жабракоў.
Вільню ўсю разбілі на гаворкі
І сваё згубілі ўсё наўкол.
Гэта Мы нямоглыя з'яднацца
Вакол мэты, ведаў, дабрыні...
Гэта нас на Захадзе баяцца,
Бо не маем веры мы ў крыві.
Гэта Мы грахі нясём спрадвеку
За сябе, за продкаў, і за тых,
Хто ў Хрысце прынізіў чалавека
І спаліў мінулага масты.
Гэта нам адказваць за ўсе войны,
Здзек зпрыроды, хамства і ману.
Крочыць шляхам вольным, незагойным,
На сябе за іншых браць віну.
Я прашу ў нябёсаў прабачэння.
У царквы я літасці прашу:
- Божа, уратуй маю душу,
Дай ёй моцы ўдзень і ў час вячэрні.
1995
Свидетельство о публикации №114022806869