Мой край лабелій і суніц,
Спатканняў і расстанняў,
Дзе ў косах белых навальніц
Звініць раса кахання.
Тут белых чапляў галасы
Плятуць Палесся гукі.
Мой край, я твой адданы сын,
Мой боль - з табой разлукі.
І калі сум гняце парой,
Я ведаю, што трэба
Пайсці к табе, пабыць з табой
І падзяліцца хлебам.
Бо гэты хлеб, што я прынёс,
Рос на зямельцы мілай.
У ім - любоў, надзея, лёс.
У ім - краса і сіла.
1988
МОЙ КРАЙ
© Copyright: Валерий Познякевич, 2014
Свидетельство о публикации №114022806601
Свидетельство о публикации №114022806601
Рецензии