О, колькі ж межыгор'яў
Пабудована
На нашым з вамі
Горы,
Хоць іншыя
І маюць яны назвы!
Гаспадары іх скралі
Хлеба мо апошні
Ў нас кавалак...
Бамжоў нямерана
Таму і стала
На постсавецкім
Велізным абшары.
Рабуюць усе,
Рабуюць ўсіх
З маўклівага
Народа адабрэння,
Калі дзяцей не будзе ўжо
За што карміць,
Пытанне зададзім,
Нарэшце?
Пакінь,народ,
Надзеі мне на гэта!
Ну, хоць каплю
Рэшты!
Ці так і будзем
Мы насіць ваду
Ў рэшаце?
Кароткі век
У чалавека...
І аддаваць гады жыцця
На выжыванне...
Мо хопіць прамаўляць нам
Шопатам
Замовы-мантры!
Такога не жадаю я жыцця!!
А ты?
О Межигорьях...
© Copyright: Светлая Две Тысячи 10, 2014
Свидетельство о публикации №114022803076
Свидетельство о публикации №114022803076
Рецензии