Спадарству можа паказацца,
Што на гаўно сыходжу
Зайздрасцю ...
Але не так,
Зайздросьціць я не здолею-
Не так выхоўвалі бацькі мае,
Хоць і не мелі добрай долі...
То сэрца мне баліць...
Скукожылась ад болю!
Гляджу вачыма я навокал...
Не бачу перспектыў
Наогул...
Ані сабе, ні дзецям,
Ні сЯбрам блізкім,
Ні далёкім...
Як бы зламаць прамую
Ў галечу сцежку?
Знайсьці нам выйсьце
На Майдан...
Пра гэта ўпотай
Мару!
Астатняе - ўсё пена-
І добрае і дрэннае-
Ўсё роўна пена!
І стане ўсё калісьці
Тленам...
Надзея толькі не сыходзіць)
І добрае ў жыцці,
Як суму супраціў,
Знаходзіць!
Таму і лячу я душу
Вершамі,
Таму і пішу я верш за вершам...
І гэты верш, я спадзяюся,
Не апошні...
Яшчэ б хто заплаціў
Мне,графаманцы, грошы ..)
Смех сквозь слёзы...
© Copyright: Светлая Две Тысячи 10, 2014
Свидетельство о публикации №114022503612
Свидетельство о публикации №114022503612
Рецензии