Калі б толькі горад...
Краіна
Ляжыць с перабітымі
Крыламі...
Галовы хаваем
Ў пясок
Ад сораму...
Велькаму сораму!
Чыноўніку,
Праўда,
Не сорамна!
А што яму, тоўстаму,
Сытаму?
Ну, страшна яму,
Камуняку,
Прагрэсам
Чамусь недабітаму...
Не можа ён страх
Перасіліць,
Падняць галаву...
Абяссілеў...
Лягчэй пражываць
Дзень да ночы,
Рабіць толькі тое,
Што хоча
Вышэйшы начальнік
Тутэйшы,
Раз -пораз
Які праязджае
Ў браніраванным
Картэжы.
І я б на паветраным
Шарыку
Завісла б
Адносна
Жаданню
Над месцам,
Дзе многа паветра...
Над долам,
А можа, і над полем,
Жыцця дзе
Круціцца кола,
Дзе кожны
ГраЕ сваю ролю,
Бо мае на гэта
Волю...
А так... паміраем
Ад сораму...
Аэрапорт ў Гародні?
Дык ляснецца ён ўжо
Хутка-
Не будзе прычыны
Для смутку.
----------------------
Няма палітычнай
Бо волі,
Краіна ўся
Ў завуголлі!
Движение вспять...
© Copyright: Светлая Две Тысячи 10, 2014
Свидетельство о публикации №114022308769
Свидетельство о публикации №114022308769
Рецензии