Вытокі нашы...
***
Бывае,
змОрышся, да нельга...
І мАрыш – адпачыць дзе, прымасціўшысь.
Здаецца, я зусім маленькі...
І да мяне бяжыць ручай,
з майго дзяцінства...
Ручай,
з празрыстай і дрыготкай
вадой,
цалебнай у спякоту...
Здаецца, што жыццё бяжыць наадваротку –
сустрэць дзяцінства,
як пяшчоту...
Там неба – сінь…
Прастор Радзімы – не акінуць зрокам...
Там Край дзяцінства,
матуля там жыве мая...
Усё пачынаецца з вытокаў,
бягучага з дзяцінства Ручая...
*+*
23 студзеня 2014 г.
**( да нельга – до нельзя; мАрыш – мечтаешь; адпачЫць дзе -, передохнуть где;
прымасцІўшысь – пристроившись; здаецца – кажется; зусІм – совсем;
дрыгОткай – холодной до дрожи; у спякОту – в жару;наадварОтку – наоборот;
сустрЭць – повстречать; як пяшчОту – как ласку,нежность;
зрОкам – взглядом; з вытОкаў – с истоков).
Истоки наши
© Copyright: Олег Буйницкий, 2014
Свидетельство о публикации №114022308218
Свидетельство о публикации №114022308218
Рецензии