Калі спытаеце мяне,
Звычайную
Амаль старую цётку,
Скажу я цвёрдае
Перагаворам-НЕ!
Аб гэтым думае
З нас кожны
Ўпотай.
Чаму?
Адказваць
Не трэба:
Ўжо
Недастаткова
Шкваркі і хлеба,
Хачу пакінуць
Гэткі гвалт
Ў былым,
Не ўспамінаць
Ні ў страшным сне
Ні днямі стылымі,
Бо сорам душыць,
І на душы так прыкра...
Ніхто не хоча
Раскідаць
Свой быт,
Хай цяжкі,
Але такі ж
Занадта звыклы.
Купаемся ў
Смутку самі,
Дзяцей зноў
Прывучаем
Жыць у галечы...
Хоць разумеем:
Адрынуць погань
З нашых плеч
Мы маем сення
Шанец
І ўжо
Свабодным
Прачнуцца...
Заўтра раніцай! sw.sw
Европа и... грабли
© Copyright: Светлая Две Тысячи 10, 2014
Свидетельство о публикации №114022002727
Свидетельство о публикации №114022002727
Рецензии