Бабкiны капрызы

(з цыкла "Скаромныя пацешкі")

"Хутка прыйдзе святы пост"-
Кажа бабцы дзед Антось.
Прынясi глячок гарэлкi,
Вып’ю зараз замест грэлкi."

Пасля шостай поўнай чаркi
Дзед храпе, як конь, на лаўцы.
А бабулькі (вось дык чорт),
Засвярбела пад вячор.

Сцягнула боты, потым порткi,
А там - грыбец такi гаротны.
Ляжыць, як змэнчаны мянтуз,
Раней жа быў казырны туз.

Мянтуз той бабка доўга мяла,
У жменi грэла, мiлавала.
Трэсла, цiскала, круцiла...
I дзе узяць, што раней была?

Спіць гаспадар стары, не чуе,
Што там робяць пад кашуляй.
Грыбец ляжыць, устаць не можа,
Вось дык нараканне, Божа!

А бабка круцiць, бабка верцiць,
Усiм сэрцам у цуд верыць.
I ў  адчаi, што доўга мяла,
Рванула моцна i... адарвала.

Ай, бабулька - то ж быў чорт!
Гадкоў сто амаль увячор.
Дзед не чуе - добра спiць,
Трэба ж мянтуза прышыць...ПРАЦЯГ БУДЗЕ ...

***
А мараль у байцы гэтай -
Спi цiхенька побач з дзедам
I нiчога не чапай!
Бо не трапiш, бабка, у рай!

Сяргей Брандт, 14.02.2014