Да зямлі дакранаюся босы
Мае ногі яе карані
Акунаюся ў белыя росы
Моцны ток аддае ад зямлі.
Ток пранзае душу і цела
Ад ступнёў да віскоў ціснуць гукі
Цяжкі стон пеляной запінае белай
Хваляй моцнай збівае гулкай.
Кожны крок набірае хуткасць
І куды б я ногі не здвінуў
І праз кожную клетку чутна
Беражыце сваю Айчыну.
Нашы рукі раскінуты ў шыркі
Абхапіць яны хочуць паветра
І народ дабразычлівы,мірны
Пільна лічыць свае кіламетры.
Камель моцны-то наша тулава
І шчылінкі на ім нашы ранкі
Усё роўна ці з Ліды,ці з Турава
На нагах мы ужо спазаранку.
Каб былі мы прыгожымі , моцнымі
Каб звінелі на усе галасы
Мы дасягнем вялікага росквіту
Нездарма ж мы Бела-Русы!
Нам астатнія хай пазайдросцяць
Што жывём у утульнай краіне
Мы красуемся , як змагары
За Радзіму з нас кожны загіне
У Свеце лепшымі быць мы жаданнем
Гарым!
Бела Русы
© Copyright: Лилия Медведева 2, 2014
Свидетельство о публикации №114021310409
Свидетельство о публикации №114021310409
Рецензии