У плыні думак...
***
Бывае час,
калі паволі думкі,
змываюць ў сэрцы засмучонасць,
і не шукаючы прытулка,
цякуць празрыстым ручаём…
Які смяецца, а не плача,
які ня ведае бяды,
я ў ім,
караблікам дзіцячым,
плыву няведама куды…
Няхай нясе пакрыху, ціха
мяне мой мысленны ручай.
Мяне ў ім не чапляе Ліха,
мяне не топіць ў ім адчай…
Навокал – цішыня, і нега.
Ні воблачка у небе сінім.
І крыху жаласна, што нельга
Усё жыццё быць ў гэтай плыні…
*+*
12 лютага 2014 г.
**(час – время; думкі – мысли; не шукаючы – не присматривая;
прытулак – удобное местечко; ня ведае – не знает;
дзіцячым – детским; пакрыху – нескоро; чапляе – задевает;
адчай – отчаяние; навокал – вокруг; воблачка – облачко;
крыху жаласна – немного жалко; нельга – нельзя,невозможно;
усё жыццё – всю жизнь; плынь – течение).
В течении мыслей
© Copyright: Олег Буйницкий, 2014
Свидетельство о публикации №114021206214
Свидетельство о публикации №114021206214
Рецензии