Твае пальцы баляць
Боль цябе не пакіне
Яе вылузнуць хочаш
Як фасоль з шалупіння.
Твае пальцы баляць
Бо стамілісь пісаць
На далёкія думкі атветы даваць
Бервяном так не доўга стаць.
Проста казаць , слухаць – шчасце
Маўчанне цела небыта гаворыць
Колькі ж сілы трэба прыкласці
Каб папасці ў сваё Мора.
Каб твор паступіў у друк
Ён абыйдзе вялізарны круг
І калі да яго пытанне
Не мае права на існаванне.
Дык навошта пісаць паэмы
І навошта сябе на МРЭК
Знаць законы сваёй тэаремы
Самы вумны першым памрэ.
Трэба рушыць на перад
Без усякага там шкадавання
Трэба ўсё рабіць ў меру
Не сядзець з пісанінай да рання.
Пальцы робяць падсказку
Стачарцела твая музыка
Ужо здірай сваю маску
Са здароўем не рызыкуй.
Вось апошні абзац
Усё выключаюсь-zaz.
Zaz
© Copyright: Лилия Медведева 2, 2014
Свидетельство о публикации №114021111922
Свидетельство о публикации №114021111922
Рецензии