Усё як мае быць!
У сэрцэ, у думках.
Удалеч гляджу, гляджу ў будычыню.
А што я бачу? -
Цемру, смутак.
Што з мірам, зразумець я не магу!
Хто мне падскажа?
Хто мне дапаможа?
Бо я згубіўся дзесьці ў начы!..
Прылегчы б мне на мяккі ложак,
Хоць трошку каб мне адпачыць.
Збіраю ўначы я зоркі з небасхіла,
Яны ляцяць, як у вырай жураўлі.
Гляджу удалеч...
То мне не міла!..
Крык ў цішы:
"Дапамагі!"...
Хто кліча ў цемры?
Хто згубіўся?
Каму магу я дапамоч?
У гэты голас неяк я ўлюбіўся,
І знілка з думак жыцця ноч!
Спасаў яе
І сам к жыццю вяртаўся.
Мы дзве звязды,
Нам месца - небасхіл!
У цябе я з кожным днём мацней улюбляўся,
Табе я з кожным днём усё больша міл.
Стагоддзе днём пройдзе, нас не кранецца,
Бо разам мы,
Бо разам я з табой!
Бо сэрца любіць,
Сэрца спадзяецца -
Ніколі не памрэ любоў!
Свидетельство о публикации №114020512054