Як мала трэба для жыцця...
Глыток шчаслівага кахання
Праменьчык тых работ прызнання,
Што нянчыў ты нібы дзіця.
Як мала для жыцця нам трэба
Была б страха над галавой
Ды позірк родны, блізкі, свой.
Пасцель, вада ды луста хлеба!
Як трэба для жыцця нам мала,
І разам з тым так многа трэба:
Каханая каб цалавала,
Бо з ёй цябе цалуе й неба!
Свидетельство о публикации №114020310124