Iльвiнае
Вы чуеце, як снег кладзецца на
Траву, якой не грош цяпер цана,
А нават нешта меншае? Сцяна
Крышталікаў празрыстых ў тры гадзіны
Накрыла горад белаю прасцінай.
Вы бачыце, як горад пасвятлеў?
Ён стаў, нібы высакародны леў,
І галаву сваю ўверх уздзеў,
Ні мітусні няма, ні злосці ў руху -
Стаіць, глядзіць і не пакрыўдзіць муху.
А мухі роем кружацца над ім,
Усё ніжэй, ніжэй, як белы дым,
Ахутваюць… Зрабiўся леў сівым,
Яшчэ больш задуменным і павольным -
Здаволены ён цудам навакольным.
10-12.12.2012
Iльвiнае
© Copyright: Вершы, 2014
Свидетельство о публикации №114011508162
Свидетельство о публикации №114011508162
Рецензии
