Я прыйшоў, вым’учаны прастудаю,
Перайшоў парог, нібы мяжу.
Я прыйшоў з праблем надзённых грудаю,
Не гані, я трошкі пасяджу.
Слухай, мне твае патрэбны дотыкі,
Водар шакаладу і Eclаt,
Ведаеш, цяпер не да эротыкі -
Адпусці грахі мае назад.
Адштурхнi іх з берага на лодачцы,
Пакладзі ў яе турботны ком.
Стане лепш, я тут жа знікну ў фортачцы
З першым мімалётным скразняком.
04.10.2012
Водар шакаладу
© Copyright: Вершы, 2014
Свидетельство о публикации №114011410088
Свидетельство о публикации №114011410088
Рецензии