Заўсёды на крок за тваею спiной,
Усё ведаюць хмары пра грэх цяжкi твой.
Усё ведаюць хмары, ды пiльна сачаць
За кожным iмгненнем тваiм i маўчаць.
I колькi на свет твой адмерана часу,
Той, за спiной, не падкажа нi разу.
Калi вельмi патрэбна - ён не дапаможа,
А як запаветы, што сатварыў Божа?
Нi словам, нi громам i не засмяецца,
Ён крочыць гадамi, табе не здаецца.
Але там у цемры свецяцца дзверы,
Iх не адчынiць без сумлення, без веры.
I зноў за спiной на крок чалавечы
Iдзе не спыняецца думка аб вечным.
Маўчаць, назiраюць за ўсiм гэтым хмары,
Як наша жыццё цень кладзе на ахвяры.
Сяргей Брандт, 11.01.2014
На крок за спiной
© Copyright: Сергей Брандт, 2014
Свидетельство о публикации №114011208019
Свидетельство о публикации №114011208019
Рецензии