Як хораша,калі дзіцё
пад сэрцам ціха зварухнецца,
і ураз па целу разліецца
яшчэ нязвычнае чуццё.
Душа - у салодкім палусне,
і кажуць знакі чалавечка:
" Я - пценчык, ты -маё гняздзечка,
Не руш,не руш,не руш мяне!"
Максім Багдановіч
Носіш дзіця-пценчыка пад сэрцам,Наталі,
У дабраслауленным стане сёння ты,
Размауляеш,цешыш немауля -
Дар ад Бога - слаунае дзіця.
Сонца свеціць - надта высако,
Твае сонца - побач,як лягко
Носіш , размауляеш з ім -
Немауляці - родненькім сваім.
Будзе падрастаць - кожную гадзіну,
Ты вагітная,шчаслівая -у хвіліну,
калі радасць ускалыхне імкліва -
твая дзіцятка зварухнецца - жыва.
Так спасаешся,раждая немауля,
Толькі ты не руш,не руш дзіця.
Дабраслауленная
© Copyright: Валерий Андарало, 2014
Свидетельство о публикации №114011202726
Свидетельство о публикации №114011202726
Рецензии
Прекрасно,в наших языках очень много общего,будем радоваться
соприкосновению наших культур.
С уважением,
Валерий Андарало 21.01.2014 03:06 Заявить о нарушении
соприкосновению наших культур.
С уважением,
Валерий Андарало 21.01.2014 03:06 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.