Беларус ВКЛ, и Литвин Беларуси

Беларус “ВКЛ”, і  Літвін  Беларусі.
***
Жыццё  маё – як каласЫ  у  полі...
Ўзрастала,
налівалася  зярном...
Жыццё  маё, у  полі  вольным –
клалОся,   
пад  чужым  сярпом...

Я  падняцца  ня  мог –
бо  тапталі  мяне 
зноў  і  зноў...
Я  крывёю  палёг –
пад  капытамі  крыжакоў...

Падымаўся  і  сеяў –
для  дзяцей  сваіх  жЫта...
І – тапталі  капытамі,
мой  ураджай, 
москавіты...

Мне  ад  гэтай  напасці,
аж  некуды  дзецца –
Зноў  захопнікі  ў  Хаце...
То – палякі, то – немцы...

Не  ляжаў  я  ў  бяздзейнасці –
пад  пятой  чужакоў...
Падымаўся  з-пад  Сьмерці  я,
і – біў  крыжакоў !

Я – тачыў  сваю  шаблю –
вольным, альбо  забітым !
І  змагаўся  няшчадна,
і  гнаў  москавітаў !

Я – з  палякамі  ў  бойцы,
ў  сьмертнай  бітве –   
з  фашыстамі...
І  калі ж  гэта  скончыцца,
і  зямля  стане  Чыстаю...

...Зямля  мая,
мне  –  Богам  была  дАна !
Але, цягнуліся   сюды –
на  панства, чужастранцы-Здані…
Па  воле  Бога -
будуць  мной  яны  судзімы !
І  я, бярусь  за  зброю, зноў  –
абараняць  сваю  Радзіму !

*+*
17 снежня 2013г.  …уначы.
**(  здАнь –  нечисть; крыжакоў – крестоносцев;  захОпнікі  ў  Хаце – захватчики в Доме; няшчАдна – себя не щадя;  здАнь –  нечисть; збрОя - оружие; зноў - снова,опять;
абараняць - защищать).