Мальтузиянства
Слова П. Безъязычного.
Вось, Мальтус – велитам зрабивси:
Аддал дятячяю статьтю -
Адамам Смитам захапивси,
Та й числа множа - на бяду.
Аттыль – газетная арава
С кудлатых сморадных чясов,
Яму чяпляя шо папала,
Та й хор - ня крыя галасов:
Приспевянь 1: Дак мы числом растем - па экспанентя,
А йидяннё - па прямай дбаям мы,
Няхай дятят ражайитца паменя -
Ня треба нават хуткайи вумы!
Дак зразу адвярнетца Доля -
Уцэ ни вашка паказать,
Кали дятят у хатя боля,
Ниш ты у силах гадувать!
Ускрось – парады ад газетак.
Усех падводя галава:
Дак як жа буть - шоб мало детак,
А вось шоб армия – була?
Приспевянь 1:
Ускрось парат – чювал бяздоннай
В усяких вумных чяклунов!
А сперва, самай бязумовнай -
Злавить аравы байстрюков!
Таркатца смерти – вашка знова.
Ускрозь угледють гянацыт.
В Расийи з йим - якрас чюдова,
Шоп сяврюков кудысь тулить!
Приспевянь 1:
А як правитяли славянства
Украй схатели скаратить,
Ну й шо тады? Мальтузиянства!
Та й бутцам не за шо судить!
Дак ад галанцав да китайцав -
Усюду пошасть растьвяла!
Хватая скрозь мальтузиянцав,
Та й нядавумки – бяс числа!
Приспевянь 2: А чисяльна растем – па экспанентя,
А йидяннё – па прямай дбайим мы!
Дак вось ба, смеття у мазгах паменя -
Тады паможуть хуткайи вумы!
Пра долю здали утакую -
Гадина севярцам пачють:
Павинна прямаю утую
На экспаненту абвярнуть!
Усюду у газетах гатства -
З баюры вашка йим звярнуть!
Свае патребна гаспадарства,
А наймытом – ня треба буть!
Приспевянь 2:
Свидетельство о публикации №113113005281