НЕ абракадабра!

Роза Хастян
... и не азбука Морзе...
;;;;;

;;;;;;;; ;;;;;; ;;; ;; ;;;;;;;
;;;; ;; ;;;;; ; ;;;;;;;:
;;;;;;;; ;; ;;;;;; ;;;;
;;;;;;;;;; ;;;;;; ;;;;,
;; ;;  ;;; ;;; ;;;;;;;;;...
;;; ;;; ;;;;; ;;;; ; ;;;;,
;;; ;;;; ;;; ;;;;; ;;;;;,
;;;;;;;; ; ;;; ;;;;;;;,
;;;;... ;;;;;;; ;;, ;;;;;;,
;;;;; ;;;; ;;;...

;;;;;;;, ;;;;;;; ;;;;; ;;;,
;;; ;;, ;;; ;;, ;;;;   ;; ; ;; ;   ;;,
;;; ;;;;; ;; ;;;;; ;;;;;,
;;;;;; ; ;;;; ;;;;;;;;...
;;;, ;;; ; ;; ;;;;;.
«;;;;;;;;; ;; ;;;;;;;;;
;;;;;;  ;;;;,
;; ;;;;;;;;, ;;;;;;;;;,
(;;;;;; ;;;;;;;;),
;;;; ;... ;;;;;; ;;;;;;;;;;: »
--
;;;;;;, ;;;;;...
;;; ;;;;;; ;; ;'; ;; ;;;; ;;;;;;;;;;...


© Copyright: Роза Хастян, 2013
Свидетельство о публикации №113112504901
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Роза Хастян
Рецензии
Написать рецензию
ԱՎԱ՜Ղ

Ժամանակի մետաքս ափը իմ ուսերին
Կոշտ ու կոպիտ է քաթանից:
Ժամանակն էլ մարդու նման
Յուրօրինակ բնույթ ունի,
Ու մի քիչ էլ՝ տարօրինակ...
Իսկ ինձ համար պահն է հիմա,
Երբ ամեն ափ՝ ուսիս դրված,
Նմանվում է այն քաթանին,
Որով մտնելու եմ, ասես,
Ցուրտ հողի տակ...

Հարցրու, հարցրու ուրիշի պես,
Չէ՞ որ, դու էլ, արդ՝ ու ր ի՜ շ ես,
Թե՝ առակն իմ կիսատ խոսքի,
Ինչու՞ և ի՞նչ կցուցանի...
Ահա, այս է իմ առակը.
«Եզակիներն են մերկանում
Խղճի առաջ,
Չեն խեղճանում ոչ մի դեպքում
Մտքում անգամ,
Բայց դառնում են հանրաճանաչ »
--
Ափսո՜ս, ավա՜ղ...
Դու այդպես էլ ո'չ մի տառս չհասկացա՜ր...

Роза Хастян   02.01.2020 21:08   •   Заявить о нарушении
+ добавить замечания
გინდ მეძინოს, მაინც სულში მიზიხარ!
თვალთ ავახელ, ზედ წამწამზედ მიზიხარ!
ყმასავითა მე ერთგული შენი ვარ,
გინდა მკლავდე, არას გეტყვი - შენ ვარ.
სადაც წახვალ, მე მაშინვე იქა ვარ,
გინდ ვერ მნახო, იცოდე, რომ იქა ვარ,
რას გაწუხებ? მე ჩემთვისა იქა ვარ!
ჩემთვის ჩუმად ვამბობ: „რა ლამაზი ხარ!“
გინდ მეძინოს, მაინც სულში მიზიხარ!
თვალთ ავახელ, ზედ წამწამზედ მიზიხარ!
რტო ალვისა შენი წელი მგონია,
მაგ წელზედა ცისარტყელა მგონია,
ეგ თვალები - ცაში ელვა მგონია.
ვარდის სუნთქვა - შენი სუნთქვა მგონია.
როს მეღირსოს, ვსთქვა: „გეთაყვა, ჩემი ხარ!“
გინდ მეძინოს, მაინც სულში მიზიხარ!
თვალთ ავახელ, ზედ წამწამზედ მიზიხარ!
ათი გზა მაქვს, ათივე შენსკენ მოდის!
ფიქრები მაქვს, წინ შენი სახე მოდის!
მინდა რამ ვჰსთქვა - შენი სახელი მოდის!
ჩემს გულში რა ამბებია, რა მოდის?
ერთხელ მაინც მკითხე: „აგრე რათა ხარ?“
გინდ მეძინოს, მაინც სულში მიზიხარ!
თვალთ ავახელ, ზედ წამწამზედ მიზიხარ!
ჩემს დარდებსა ვინ ინაღვლის, ვინ არის?
ვის რათ უნდა, ლოპიანა ვინ არის?
მკვდარია თუ ცოცხალია, ვინ არის?
ქვეყანაში აბა რაა, ვინ არის?
შენ არ მეტყვი, ვიცი სულით ნაზი ხარ!
გინდ მეძინოს, მაინც სულში მიზიხარ!
თვალთ ავახელ, ზედ წამწამზედ მიზიხარ!
ორთაჭალის ბაღში მნახე, ვინა ვარ,
დარდიმანდის ლხინში მნახე, ვინა ვარ!
ჯამით ტოლუმბაში მნახე, ვინა ვარ!
აბა მუშტი კრივში მნახე, ვინა ვარ! –
მაშინ შეგიყვარდე, სთქვა: „ძვირფასი ხარ!“
გინდ მეძინოს, მაინც სულში მიზიხარ,
თვალთ ავახელ, ზედ წამწამზედ მიზიხარ!

Артур Мурванидзе   07.12.2013 07:03   Заявить о нарушении
КАКОЙ подарок!!!!!
Спасибо, Артур!(Ценю! Высоко ценю!))))

Правда НЕ ВСЁ поняла, но почитала ВСЁ!(Грузинский язык изучала в школе).

Роза Хастян   07.12.2013 09:43   Заявить о нарушении
+ добавить замечания
Написать рецензию     Написать личное сообщение     Другие произведения автора Роза Хастян