МінскіЯ Хронікі. Прабач, Прырода...
Сёння хмары разляглісь на небе.
Як і ўчора…
Можа,
так яно ў прыродзе трэба…
Але людзям, нам,
бяз Сонца – гора...
Шэра ў небе, аж да ўскраек.
Месяц цэльны…
У прыродзе так здараецца...
Нам навошта ж,
неба,
як чыгунная патэльня...
Год за годам –
ні развідкі, ні прасвету…
Захапіла Ўладу кодла...
Ўзімку,
ўвосень,
ўвесну,
летам –
шэрая над Беларуссю подласць...
*+*
17 лістапада 2013г.
**(сёння хмары – сегодня тучи; як і ўчОра – как и вчера; трэба – надо;
гОра – горе; шэра – серо; да ўскрАек – до краешков; здарАецца – бывает,случается;
навОшта ж – зачем же; патЭльня – сковорода; захапІла Ўладу – захватила Власть).
Прости, Природа...
© Copyright: Олег Буйницкий, 2013
Свидетельство о публикации №113111800597
Свидетельство о публикации №113111800597
Рецензии