Калі ты будзеш паміраць,
Ты прагарні жыццё як кнігу.
Ці будзеш ты сябе караць? Ці будзеш з сорамам рыдаць?
Прасіць у Бога прабачэнне за сябе, несправядлівага.
Ты са слязамі на вачах
Малісь за тых, каго пакрыўдзіў,
Каго за ворагаў лічыў,
Каго любіў і ненавідзеў -
За ўсіх, за ўсе малісь мой сябар.
Пакуль жа ты жывы і малады,
І жыцця фарбы ўсё яшчэ ты бачыш,
Я ведаю, калісьці ты заплачыш
Сваё жыццё прагледзіўшы як фльм.
Каб праз гады на дошцы на магльнай
Напісана было, што не загінуць
Любоў і дабрыня,што нёс ты праз гады.
Пра сэнс жыцця
© Copyright: Вареникова, 2013
Свидетельство о публикации №113111311436
Свидетельство о публикации №113111311436
Рецензии