Я рамонкавыя зёлкi...

Добры вечар! Вось, як абяцаў, завітаў да Вас. Вашу грамадзянскую накірованасьць я вітаю (ибо ,,поэтом можешь ты не быть, но гражданином быть обязан,,).На некалькі Вашых рускамоўных вершаў душа мая адгукнулась, бо ад іх дыхнула (не магу з ходу знайсьці адпаведнае на бел. мове слова, але ж на расейскай гэта ,,энергетика,,). Дык вось, гэту ...-еціку умацоўвае і прыдае яшчэ большую выразнасьць і катэгарычнасьць - кароткая строчка, кароткі абрывісты рытм.
Але ж у беларускіх Вашых творах гэты прыём ніяк не працуе на верш. Ні адзін зь іх мяне не ўразіў. Як было абмоўлена вышэй, Вашу грамадзянскасьць у вершах я прыймаю, але ж Вашы беларускія вершы, як мастацкі твор - не прыймаю. Чаму? Мне й самаму неяк дзіўна: вось, чытаеш Ваш расейскі верш - болей-меней зразумела, а ў большасьці беларускіх вершаў - думка зацяжарана і недакладная. Ні аднаму Вашаму беларускаму вершу мая душа не адгукнулася. Да доказу, вось некалькі прыкладаў з Вашых вершаў.
Мабыць, верш ,,Маці,, дзе дзевачка Лявонінка. Спачатку Лявонінка дзевачка у Вас. Затым, слупком ніжэй, у першым радку, яна называецца дзеўчынай і ў чацьвёртым радку Вы паведамляеце чытачу, што ёй восем гадкоў. Ня ведаю як у Вашых мясьцінах, а ў нас, колькі сябе помню - за дзеўчыну называлі такую, зь якой і хлопцам ня грэх пагуляць. Вось так.
Затым, вось яшчэ што... у Вас ,,дзеўчына хахоча,,. На нашай мове - дзеўчына смяецца. К ,,вочы,, , у рыфму падайшло бы ,,рагоча,, так ж ужываецца на мове. Яшчэ маецца выраз - ,,лупіць зубы,,. Гэтакае сустракаем у ,,Я рамонкавыя зёлкі..,, - ...Частуе дасель народ.... Расейскаму ,,даселе,, адпавядае беларускае ,,дагэтуль,,
Але адна-дзьве блыхі - гэта, усё ж, дробныя блохі. Галоўная бяда і месца дзе закопана сабака - фразэялогія, якая адказвае за пабудову выразу, якая асабістая даннай мове. Вось працы на гэтай ніве - процьма!
Не падумайце, што я ў стане ментара. Зусім не! Усё вышай моўленае аднашу да сябе. Вам мабыць дзіўна пачуць, але я ўжо 26 год жыву за мяжой Беларусі. Мовы, жывой, народнай, беларускай, для гэтых вось вершаў вельмі-вельмі не хапае. Што з дзяцінства ў галаве засталась, гэта і выцарапываю.
Усё, што сказана гэта не ганьба, не біцьцё па руках. Божа збаў! Тым ніколі не займаўся. Ідэйная накіраванасьць у Вас маецца. Справа за вытрымкай і працавітасьцю. Як прыложыцца адно да другога - будзе Вам пашана на абшары беларускай мовы. Як што не гэтак - прабачце.
Добрай начы!


Михаил Кортелёв   08.04.2016 23:12   •   Заявить о нарушении