Марозная ранiца
Дзед на зэдлiку сядзiць.
Зложаны ў радок паленцы,
Зіма зноў не мае сэрца.
Блiшчыць няпоўная луна,
Спiць пад снегам цiшыня.
Прамерзлi дрэвы да каранёў,
Мароз цiсне - будзь здароў.
Збялелi шыбы на акенцах,
Холад блукае па сенцах.
У хату просiцца, скрабецца,
Можа дзеду ўсё здаецца?
На ўсходзе чырвань плешча,
Цягне дым ракою вечнай.
Зоркi-шкоднiцы пяюць:
„Дзеткi ў школку не iдуць!“
Сяргей Брандт, 26.12.2012
Свидетельство о публикации №113102001105