Ды які ж цудоўны кот
Сустракаў нас ля варот.
Велькі ды пушысты,
Хвост заўжды яршысты!
Як сустрэне ён каго,
Спіну выгне аж дугой
І давай шыпець змяёй!
Ну а потым-скок на спіну.
Быццам тыгр,зусім не кот!
Кіпцюры ў ход пускае
І кусае, так кусае!
А як пільна,браткі,сочыць,
І ніхто тут непраскочыць.
І сабак ён не прапусціць,
Калі што,за вуха ўкусіць.
Бы маланкай ён ляціць,
Аж зямля пад ім дрыжыць.
А тады знянацку–скок,
І сядзіць вярхом наш кот!
Ад нахабнасці такой
Усе сабакі – прама ой!
Паджымаюць,брат,хвасты
І бягуць,ну хто куды!
Пахаваюцца ў кут -
Толькі бачылі іх тут…
Дый вачам сваім нявераць,
Калі бачаць гэты цуд.
Што за дух усяліўся тут?
Быццам тыгр,але-кашачы,
Задаволены не іначай.
А як горда,браткі,чэша!
Як ён схожы на людзей.
Пераможца ж перад вамі-
Расступіцеся хутчэй!
Хай жа ведаюць усе,
Што герой дамоў ідзе!
КОТ
© Copyright: Людмила Шаблыко, 2013
Свидетельство о публикации №113101910307
Свидетельство о публикации №113101910307
Рецензии