Отчаяние Беларуса

Адчай  Беларуса.

Пакрыху,
бяз  смаку
цягнецца  Век...
НіЯкія  мАры – ня  спОўняцца...
Краіна  мая патанула  у  Цьме...
За  вечнымі  хмарамі – сонца.

ЧувАць  на  дварЫ
шчабятанне  дзяцей...
Маляўкі – тамУ  і  шчаслівыя...
ПакрАдзена  шчасце
дарослых  людзей...
Закон  на  Краіне – Насілле.

Сумленне  і  Розум  людзей –
не  ў  цанЕ…
Сумленне  і  Розум – злачынства...
Хто  мАе  Сумленне  і  Розум –
ў  турме !
І  гіне  пакрыху  Айчына.

Сумленне  і  Розум 
цЯгне  канвОй –
згнаіць,
       расстраляць,
                ці  павесіць !
За  тое,
што  Сёння  ў  Краіне  МаЁй –
ня  вЕру, што  Бог  ёсць  ў  Сусвеце…
*+*
16 кастрычніка 2013 г.
**( пакрЫху – потихоньку; бяз  смАку – безвкусно; цЯгнецца – тянется; ніЯкія  мАры – никакие  мечты;
ня  спОўняцца – не исполнятся; хмАры – черные  тучи; чувАць – слышнЫ;  дарОслых – взрослых; 
НасІлле – Насилие; СумлЕнне  і  Розум – Совесть и Ум; злачЫнства – преступление;
хто  мАе – у кого есть; Айчына – Отчизна; ў  СусвЕце - во Вселенной).