Недарэчная гисторыя

Недарэчная гісторыя

Максім Федорченко

(Пераклад з рускай мовы на беларускую)

Арыгінал: http://www.stihi.ru/2013/09/09/4363
                http://www.proza.ru/2013/09/09/605

 - У небе палотнішчы - шэрыя, белыя,
 Мілы мой, мілы, што нарабіла я...

 - Неба палошчыцца шэрым і белым,
Што нарабіў я, любая, мілая...

 - Лісцем пад ногі кладуцца здарэнні,
 Мілы мой, мілы, няма прабачэння...

- Ўвосень лістоце пара красавацца,
Мілая, мілая, як апраўдацца...

 - Кроплі па вокнах, і так шмат вады,
 Мілы мой, мілы, бывай назаўжды...

 - Кроплі па вокнах сціраюць сляды,
Мілая, мілая, колькі бяды...
 
І разышліся, над імі заплакаў
Восеньскі дожджык, злы забіяка,
Клікаў, лістотай залеплены, шквал,
Клікаў спыніцца, зрабіўшы прывал.
Ды не пазналі - ні дожджык-гуляка,
Ні вецер, ні восень, ні стары вакзал,
Ды і наогул ніхто не пазнаў,
Яна што казала,
І што ён казаў,
Яна ўспамінала,
І ён ўспамінаў,
З кім гэта было,
І куды ўсё сплыло...