Рагнеда

А.  Сазанкова

Рагнеда

Былі і  радасці,  і беды...
Потым манашкі горкі  шлях;
У палачанкі ,  ў  Рагнеды -
род знакаміты ў  вяках.



Пачатак апаведа

Ёсць падстава – палачанка
жыццё Рагнеды запісаць.
Думка да роднага ганка
ляціць заўжды - не стрымаць.
 Вось аповесць пра Рагнеду -
сталы зрок, ведаў  нямала
пішу задумку, ці лягенду,
што даўно ў сэрцы трымала.
Паведаць спяшу жывучым,
на карысць дзецям, сусвету,
хто цікавіцца  мінулым
паведаю пра Рагнеду.
Шмат стагоддзяў  зіма-лета.
ўспомніць пра Полацк мушу,
дзе язычніца Рагнеда,
як чаромха Белай Русі.
Ад княгіні да манашкі
нязвычайны шлях і вынік -
колькі мёду, піва, бражкі
выпіта, пакуль прыпынак.
Даўні летапіс упэўна
каштоўныя пяе словы,
так злажана  і напеўна,
што расчуліцца гатовы.
Я, апарына натхненнем,
нявычарпальны плёну скарб,
між асветай, ачмуреннем
і ты ў  палоне, ты ўжо раб.
Тваё прагнае натхненне,
творчы нявыказаны сверб...
Час спрыяльны, ці не вельмі,
свой пачынаю апавед.